ВӸКӸ Г.
ВӸКӸ ЛӒКТӒШ Г.
прост. (букв. наружу выходить, выйти).
ВЫХОДИТЬ, ВЫЙТИ НАРУЖУ.
Становиться, стать явным; обнаруживаться, обнаружиться.
    Лачок ылмым нигыцеӓт мӱдӓш ак ли, тӹдӹ вӹкӹ лӓктеш дӓ соикток сӹнгӓ. А. Канюшков. Кым яратымаш. Правду никак не скрыть, он выйдет наружу и всё равно победит.
    Седӹндон кулаквлӓ Иваным корны гӹц карангдаш шаненӹт, йори эдемвлӓм тӓрленӹт. Тӹнӓм тидӹ цилӓ пӓлӹ агыл ылын, шукы лимӹкӹ веле вӹкӹ лӓктӹн. В. Сузы. Ӹлӹмӓш тымда. Поэтому кулаки надумали убрать Ивана с дороги, наняли специальных людей. Тогда всё это было скрыто, только через много времени вышло наружу.