тунгуз / тунгус
1) зумыш, сёрниттӧм морт / угрюмый, нелюдимый человек (КРК)
2) сш. весь олысь, дась нянь сёйысь, тунеядеч, видз. туньӧ
— Тунгус? — ме вылӧ варыш кодь синъяссӧ сувтӧдіс паськыд гӧрд чужӧма, кузь уска жандарм. — Тунгус, — шуа ме сылы (Я. Рочев)