судьба
ж.
1) рок, сиӧм; судьба
   судьбы божьи неисповедимы ен сиӧм он тӧд водзвыв
   не суждено судьбою абу вӧйпӧма судьбаӧн (енмыс абу шуӧма)
   от судьбы не убежишь погов. судьбасьыд он пышйы; мый шуӧма, лоӧ
2) шуд, шуд-талан
   горькая судьба сир курыд шуд
3) книжн. водзӧ лоана кад, воан кад
   судьба человечества мортвужлӧн аскиа лун
4) (в функции сказ. кому) с инф. обычно с отриц. абу шуӧма
   видно, не судьба с ним увидеться тыдалӧ, абу шуӧма сыкӧд аддзысьлыны
   не судьба нам жить вместе миянлы абу шуӧма ӧтлаын овны
   ◊ какими судьбами? разг. кытысь усин? кытысь босьтчин?
   ◊ на произвол судьбы шыбитны, эновтны