странно
нареч.
1) тешкодь, гӧгӧрвотӧм
   мне странно его поведение меным тешкодьӧн кажитчӧ сылӧн оласногыс
2) (в функции сказ.) тешкодь, он гӧгӧрво, дивӧ
   странно, что он не звонит дивӧ, мыйла оз звӧнит