полӧкалӧ / полокалӧ / пӧлӧкалӧ / полокала
1) быдл. лёка, мисьтӧма пасьтасьӧм, видзӧдны шогмытӧм паськӧма морт 2) туйтӧм морт — А сэсся и сьӧд пӧлӧкалӧыд гӧтрасьӧма Ольӧ кодь лӧсьыд коми нылка вылӧ..., — Ой, мый инӧ ме полӧкалӧ моз танъяла, киссьӧм мальчанас! Чое, лӧсьӧд пызансӧ, а ме, инлыв, вежся... (И. Торопов) Авдей. Мый тэ тайӧ шуин, полокалӧ?! (Н. Дьяконов)