пондашан
в знач. сущ. бородатый человек, человек с бородой, бородач.
    (Орина) Сакыр гай яндар пӱйжым шыргыктен, ӧрза тӱсан, тулойыпан шинчаж дене таратен воштылеш гын, кышыл кольмо гай лопка пондашан марийланат рвезыж годсым шарныкта. М. Шкетан. Если (Орина) засмеётся, открыв белые, как сахар, зубы и сверкнув синими глазами, то напомнит о молодости даже мужику с широкой бородой, похожей на лопату для сгребания зерна.
    Тыштак шийла койшо пондашан Ондри Япык … да молат улыт. Н. Лекайн. Здесь же с бородой, блестящей как серебро, Ондри Япык и другие.
    Ваштареш теҥгылыште каза пондашан я кольмыла койшо лопка пондашан кугыза-влак шинчат. Н. Лекайн. На скамейке напротив сидят мужики с козлиными бородами или с широкими бородами, которые кажутся лопатами.
    Лапкарак капан ошалге-чевер шӱргывылышан, шондашла койшо йошкаргырак пондашан еҥ толын лекте. Н. Лекайн. Пришёл человек небольшого роста, светлолицый, с рыжеватой бородой, похожей на щётку.