сэтӧн
[sete̮n] вс. вым. лл. нв. печ. скр. сс. уд.; см. сэн лл. (Сл.) ме дӧгӧдайтчи: туланыд сэтӧн я догадался: куница там лл. (Нош.) сутки сэтӧн куйлӧма пролежал он там сутки уд. (Венд.) сэтӧн стӧч пызан сулалі вӧтти как раз там раньше стоял стол