сьылідзир
[śi̮liʒ́ir] вв. вс. вым. иж. лл. печ. скр. сс.; анат. шейные позвонки; шея печ. (Пч.) скр. ◊ сьылідзир бергӧдны свернуть шею вв. (Вольд.) ◊ сьылідзир песовтні свернуть шею вв. (Укл.) ◊ сьылідзир песоотні свернуть шею вв. (Укл.) ◊ сьылідзир чегні свернуть шею лл. (Чтв.) ◊ сьылідзирйӧд шыбитісны вытолкали взашей кого-л. лл. (Чтв.) ◊ сьылідзиръяд сета дам по шее