сыным
[si̮ni̮m] лл. (Зан. Пор.) уд.; см. сымын в 1 знач. лл. (Зан.) кыным бура олӧнӧ, сыным ёна дикалӧнӧ чем лучше живут, тем безобразнее ведут себя 2. вс. (Кб.) лл. (Зан.); см. сымын 3. вым. (Кони) тот из нас двоих