сӧнык
[se̮ni̮k] 1. вв. (Укл.) нв.; см. сӧнік в 1 знач. 2. вв. (Укл.); см. сӧнӧк сӧнык петэма Эжва вылэ по Вычегде идёт шуга 3. уд. (Удор); см. сӧнӧк в 3 знач.