сіес
[sijes] 1. уд. (верх. Мез.); см. сіезда сіес ордын у них Лат. сіес муніны они ушли Нёбд. сэн сіес свадьбуйтісны там они справили свадьбу 2. уд.; в роли притяж. мест. их сіес дӧмын в их доме сіес сод вылӧ он лисьты каны на их лестницу не посмеешь подняться