прил. совершенно тихий, безмолвный. см.: тымык, тыныс, тынысле, тып Тунам уло каплан чонан гае чучо Тып-тымык игечыште лекше мардеж.Сем. Николаев. Тогда показался живым всему телу в тихую-претихую погоду ветер. Тып-тымык тугае, тып-тыныс Лиеш тек йӱдна да эрна.Л. Абукаева. Тихим-тихим пусть, мирным-мирным будет ночь наша и утро. Мый ом кычал шканем тып-тымык лукым, Мый элын шӱлыш ден илем, шолам.Ю. Исаков. Я не ищу для себя тихий-претихий уголок, я живу, горю дыханием страны.