чымаш
1. перен. устремляться, устремиться; мчаться, помчаться.
    А тый йорга алашала вик тура чымет. М. Шкетан. А ты, как мерин-иноходец, бежишь напрямик.
    «Оп-па-а!» — кычкырале озаже, имне пикшла чыма, лавыра шыжен гына кодеш. Н. Лекайн. «Оп-па-а!» — крикнул хозяин, конь летит стрелой, только грязь брызжет.
    Нужгол семын катер-влакше чымат йогын ваштареш. Г. Матюковский. Как щуки, летят катера по течению.
2. перен. вытаращить.
    Сылкавий шинчажым подкинде гай чымен, чурийже какаргыше. Н. Лекайн. Сылкавий вытаращила глаза (букв. расширила глаза, как лепёшки), лицо её посинело.