терминов: 75192
страница 582 из 1504
[ki̮lte̮m-ômte̮m] вс. (Уж.) немой
[ki̮l te̮rte̮m] сс. (Пд. Плз.) непослушный
[ki̮lte̮s pas] сс. (Кур.); см. кылпас
[ki̮ltćes] вв. (Крч.); см. кывтчӧс
[ki̮ltće̮s pas] сс. (Ыб); см. кылпас
[ki̮lti̮d] вс. лл. печ. сс.; см. кывтыд
[ki̮lće̮s pas] сс. (Втч. Меж. Чухл.); см. кылпас
[ki̮lja-vora] вв. (Крч.) печ.; см. кыв-вора
[ki̮ljalni] вв. (Крч.); см. кывъявны
[ki̮ljalni̮] вс. (Гр.) лл. печ. сс.; см. кывъявны
[ki̮ljaśni̮] сс. (Чухл. Ыб) ругаться, ссориться
[ki̮ľće] нв.; см. кильчӧ
[ki̮ľći] сс. (Кур.); см. кильчӧ
[ki̮ľće̮] вс. (Гр.) лл. (Зан. Ловл.); см. кильчӧ
[ki̮lećći̮ni̮] иж. (Обь) ловить плавной сетью
[ki̮l ńe ôre̮dan oz ki̮lzi̮] вс. (М.) совершенно не слушается
[ki̮mavni̮] лл. (Чтв.); см. кымалны
[ki̮malni] вв. (Вольд.) переливаться красками (о лесе)
[ki̮malni̮] лл. (Нош.) замахиваться
29070кыман
[ki̮man] вв. (Руч); анат. лобок
[ki̮medni] вв. (Крч.) заслонять, заслонить свет
[ki̮medćini] вв. (Крч.) заслонять свет
29073кымер
[ki̮mer] 1. вв. иж.; см. кымӧр I в 1 знач. 2. иж.; см. кымӧр I во 2 знач. рытыс кымер вечер облачный
[ki̮mertni] вв.; см. кымӧртны
29075кымес
[ki̮mes] 1. вв.; см. кымӧс вв. (Дер. Руч, Укл.) син ни кымес а) лица нет на ком-л. (от побоев, грязи) вв. (Воч) син ни кымес б) ни зги не видно 2. вв.; анат.; см. кыман
29076кымин
[ki̮min] вв.; см. кымын в 1, 2 знач.
[ki̮mińen] вв.; см. кымыньӧн
[ki̮mińooni̮] вым. (Кони) опрокидывать; перевернуть кверху дном пыжъяс кыминёоны опрокидывать лодки
[ki̮miń] вв. вым. иж. уд.; см. кымынь уд. кыминь водны лечь ничком
[ki̮mińe̮n] вым.; см. кымынь Весл. Кони кыминьӧн узьны спать лёжа ничком
[ki̮mińtalni] вв. (Крч.); см. кымыньтавны
[ki̮mińtni] вв.; см. кымыньтны
[ki̮mińtni̮] вым. (Весл. Кони) опрокинуть; перевернуть кверху дном пыж кыминьтны опрокинуть лодку
[ki̮mińti̮ni̮] вым.; см. кымыньтны
[ki̮mińae̮n] вым. (Весл. Кони, Онеж.); см. кымынь Онеж. кыминяӧн кыскысьны ползти на животе
[ki̮mińaśni] вв.; см. кымынясьны
[ki̮mińaśni̮] вым. (Кони); см. кымынясьны
29088кымиш
[ki̮miš] вв. (Бог.); см. кымыш в 1 знач.
[ki̮mlavni̮] уд.; см. кымыньтавны
[ki̮mlalni̮] лл.; см. кымыньтавны
[ki̮mľeskivi̮l] вв. (Крч.); см. кикымльӧс
[ki̮mľe̮s] лл. (Гур.); см. кикымльӧс
[ki̮mľe̮svi̮l] вс.; см. кикымльӧс
[ki̮mľe̮skivi̮l] вс. печ. сс.; см. кикымльӧс
[ki̮mľe̮se̮n] лл.; см. кикымльӧс
[ki̮mľalni̮] вс. (Кб.); см. кымыньтавны
[ki̮mne̮d] лл.; см. кымынӧд
29098кымны
[ki̮mni̮] 1. вым. (Кони) лл. уд.; см. кымыньтны 2. уд. заволочь тучами, облаками Крив. ой улас бӧрла и кымис к ночи (небо) опять заволокло тучами
[ki̮mńalni̮] вс. (Кб.); см. кымыньтавны
[ki̮me̮d ker] уд. потолочина