шӱлыкаҥше
прил. перен.
печальный, унылый, хмурый.
см.: шӱлыкан
    Молан вара шӱлыкаҥше эрдене Шем Керемет мыйын чоным яча? З. Дудина. Отчего же унылым утром чёрный Керемет мою душу требует?
    Пӧрт воктен пӱгырналше чал ломбо Да куэ шӱлыкаҥше. Эсен Элай. У дома согнувшаяся, седая черёмуха да берёза печальная.
    Шӱлыкаҥше эҥер ӱжарам йышт вашлийын. С. Шабдаров. Печальная река зарю тихо встречала.
    Кенета, йот кава волгыдеммыла, Шӱлыкаҥше чонем ояра. Сем. Николаев. Внезапно, словно просветлевшее чужое небо, прояснится моя опечаленная душа.
    Шӱлыкаҥше мардеж йыр кушта. В. Гордеева. Печальный ветер по кругу пляшет.