застыть
засты́ть
сов.
1. 1 и 2 л. не употр. (сгуститься, отвердеть от охлаждения, холода) нугыдемаш
    клей застыл лӱмӧ (клей) нугыдемын
2. разг. (сильно озябнуть) кылмаш, кылмен тӱҥаш
    руки на морозе застыли йӱштыштӧ кид кылмен тӱҥын
3. (о воде: превратиться в лёд) кылмаш, кылмен шинчаш
    вода в ведре застыла ведраште вӱд кылмен шинчын
4. перен. (замереть) тӱҥаш, тӱҥшӧ гай лияш
    застыть от ужаса лӱдмӧ дене тӱҥшӧ гай лияш