запо́р І м. 1. см.запере́ть 2. (устройство, которым запирают, замыкают) тӱкӧ, тӱкывара, тӱкылтыш, сура, чылдыр дверь без запора тӱкыдымӧ омса ІІ м.мед. (затрудненное, медленное действие кишечника, задержка стула) карныктыш, запор страдать запором запор дене орланаш