зана́чка с.прост. 1. (место, где что-то спрятано, убрано от других про запас) шылтыме (тойымо, утыктарыме, аныклыме, перегыме) вер (олмо) есть денежки в заначке шылтыме (тойымо) верыште окса уло 2. (то, что там спрятано, убрано) анык, шылтыме (тойымо, утыктарыме, аныклыме, перегыме) наста (окса) найти тётину заначку кокан шылтыме оксажым муаш