заначка
зана́чка
с. прост.
1. (место, где что-то спрятано, убрано от других про запас) шылтыме (тойымо, утык­тарыме, аныклыме, перегыме) вер (олмо)
    есть денежки в заначке шылтыме (тойымо) верыште окса уло
2. (то, что там спрятано, убрано) анык, шылтыме (тойымо, утыктарыме, аныклыме, перегыме) наста (окса)
    найти тётину заначку кокан шылтыме оксажым муаш