забежать
забежа́ть
сов.
1. разг. (зайти мимоходом) пурен лекташ
    забежать к знакомым палыме-влак деке пурен лекташ
2. (войти бегом) куржын пураш
    девочка забежала в комнату ӱдыр пӧлемыш куржын пурыш
3. (убежать далеко) куржын колташ (шылаш); кудалын колташ (пураш) (о четвероногих)
    собака забежала во двор пий кудывечыш кудал пурыш
    забежать вперёд (также перен.: начать делать, говорить что-н. раньше времени) ончыко лекташ (каяш), эртен каяш