тусьпукан
[tuśpukan] I 1. лл. (Зан. Лет. Пр. Чтв.) уд. (Ваш. Мез.) ум, разум, рассудок, понятие лл. (Пр.) некутшӧм тусьпукан абы, тусьпукантӧм чиг совсем нет ума уд. (Лат.) тусьпукан тэнад вийым али абу? есть ли у тебя рассудок? 2. уд. способность сидеть на месте Крив. тэнад топ абу тусьпуканыд, топ он ӧшйыв местӧ вылад ты совсем не можешь сидеть на месте II уд. (Ваш. Пучк.) ковш, куда сыплется зерно на мельнице