тул
[tul] 1. вв. (Крч.) вс. лл. печ. сс.; см. тув I в 1–6 знач. вв. (Крч.) тшӧтшид тулъя дукес зипун с ровными клиньями лл. (Зан.) уна тулъя сарапан сарафан со многими клиньями вв. (П.) тшан тул втулка чана сс. (Плз.) кышӧд ӧшан тулйыс усьӧма вешалка упала печ. пиня тул моз йӧзыс сулалӧ очень много народу 2. лл. (Лет.); см. тув I в 8 знач.