таракывны
[taraki̮vni̮] 1. нв. уд.; см. таркакывны в 1, 2 знач. нв. таракыла-кынма дрожу, мёрзну уд. весь таракылӧ керкаыс, сэтшӧм тӧввына такой сильный ветер, что весь дом дрожит