ӧттӧм
[e̮tte̮m] 1. вс. скр. (Выльг. Шк.) уд.; см. ӧдтӧм уд. (Важ.) пывсяныс ӧттӧмалӧма, ӧттӧмӧ сипті, эг жарӧ баня остыла, жар спал 2. уд. плохо выпеченный (о хлебе, испечённом в недостаточно жаркой печке) Крив. няньыс ӧттӧм хлеб не поднялся