ёкыш
[joki̮š] вым. лл. нв. печ. скр. сс. уд.; зоол. окунь уд. (Важ. Крив.) ёкыш кусӧ кӧ пасьтавла, петкӧдла эськӧ пуж если рассержусь, покажу, где раки зимуют (букв. если надену окуневую шкуру) сс. (Пж.) ёкыш пась пасьталны упрямиться (букв. надеть шкуру окуня)