абай
[abaj]
вв. (Дер.) сс. (Пж.) лукавец, хитрец
сс. паськыд рушкуа абай толстобрюхий хитрец
вв. (Воч); презр. ◊ горш абай жадина
вв. (Укл.); бран. ◊ йӧй абай дурак, болван
вв. (Крч.); бран. ◊ кузь абай верзила
вв. (Дер. Укл.); бран. ◊ кыз абай здоровяк, толстяк