туман
м.
1) ру; диал. онь; руалӧм, руасьӧм
   густой туман сук ру
   туман теперь стал ещё гуще ӧні руыс лои ещӧ сукджык
   туман стоит над болотом ру ӧшалӧ нюр весьтын
2) тшын, тшынӧдӧм
   туман от лесного пожара вӧр сотчӧмысь тшынӧдӧм
3) перен. гудыр
   туман в голове юрын гудыр
   ◊ туману напустить разг. йӧйтӧдлыны