прожечь
проже́чь
сов. что
1. (сделать в чём-н. дыру огнём, чем-н. едким) когартен (йӱлалтен) шӱташ
    прожечь сигаретой сигарет дене йӱлалтен шӱташ
2. (дать гореть чему-н. в течение какого-н. времени) йӱлалташ
    прожечь свечу до утра сортам эр марте йӱлалташ