почить
почи́ть
сов. уст.
1. (успокоиться, уснуть) мален колташ
2. (умереть) колаш
    почить на руках у друга йолташын кидыштыже колаш
     почить вечным сном курымешлан мален колташ
    почить на лаврах ыштыме сеҥымаш дене серлаген илаш