попу́тчик м. 1. (спутник в пути, в дороге) корно йолташ найти себе попутчика шкан корно йолташым муаш 2. перен. (тот, кто временно и только внешне примыкает к какому-л. общественно-политическому движению) шӱраҥыштше попутчик революции революций пелен шӱраҥыштше