полонить
полони́ть
сов. и несов. кого-что
1. уст. (взять, брать в плен; завоевать, завоёвывать; покорить, покорять) кучаш, пленыш налаш, сеҥаш, сеҥен (руалтен, кидыш) налаш, пӱгырташ, шинчырлаш, кӱртньылаш, сукыкташ, сорлыкым чикташ, кумылым (шӱм-чоным) савыраш, шӱм-чоным авалташ, чоным сымыстараш, пошараш, сорлыклаш, юлаш, лумаш
полонить города олам сеҥен (руалтен) налаш
2. (очаровывая, восхищая, покорить, покорять; пленить, пленять) сорлыклаш, савыраш, авалташ
взгляд её полонил сердце тудын шинчаончалтышыже шӱмым сорлыклен
красота озера полонила меня навсегда ерын моторлыкшо мыйын кумылем курымешлан савырен (авалтен)