покричать
покрича́ть
сов.
1. (некоторое время кричать) изиш (ик жап) кычкыраш (караш, варгыжаш, урмыжаш, магыраш (о животных, птицах), тужаш, юарлаш, юарланаш, вакыраш, вакырнаш, вакырланаш (о лягушках), чынеклаш (о желне), пызеклаш (о сове, сыче), бакаклаш (о зайце), тыклыкташ (о петухах), чориклаш (о птицах), кычкырен (карен, магырен) налаш
    ребёнок покричал от боли и успокоился йоча корштымо дене изиш кычкырыш да лыпланыш
    покричать друг на друга икте-весылан кычкырен налаш
2. кого разг. (позвать громким голосом) кычкыралаш
    покричать громко йӱкын (чот) кычкыралаш
3. кому разг. (громко сообщить что-л. кому-л.) кычкыралаш, кычкырал(ын) каласаш
    покричите отцу, что гости уезжают уна-влак каят манын, ачаланда кычкырал каласыза