покосить
покоси́ть
І
сов. разг.
1. что (скосить, выкосить всё или многое) солаш, солалташ, солен налаш (пышташ, пытараш, кудалташ, кышкаш, кодаш, шуаш, опташ), лупшен опташ
покосить травы шудым солен пышташ
2. что (косить некоторое время) ик жап (изиш) солаш, солен ончаш (налаш)
покосил день и устал ик кече солышым да нойышымат
3. кого (уничтожить, убить всех или многих) пытараш, солен опташ, солалташ, солалтен каяш, пуштеден (лӱйкален) пытараш
Сколько тысяч людей война покосила! Мыняр тӱжем еҥым сар пытарен!
всех покосили из пулемёта чылаштым пулемёт дене солен оптеныт
ІІ
сов. что, чаще безл.
1. (привести в косое положение; наклонить) таяш, таялташ, пӱгырташ, кадырташ, пӱгыралташ, пӱгыртен (кадыртен) шындаш, шӧрын каяш (колташ), тӱҥдаш, сугырташ
дверь покосило омса шӧрын каен
2. (искоса посмотреть вбок (о глазах) изиш (ик жап) шӧрын (шинчашӧр дене) ончаш (ончалаш)