покати́ть сов. 1. (заставить катиться) мунчалтыкташ, пӧрдыктен колташ (волташ), пӧрдыкташ тӱҥалаш покатить шар шарым пӧрдыктен колташ 2. (быстро поехать, отправиться куда-н.) каяш, волаш, кудалаш, чымыкташ, мунчалташ машина покатила по дороге машина корно дене кудалеш (чымыкта) погостил и покатил в Москву изиш уна лие да Москош кудале