покалечить
покале́чить
сов. разг.
1. (сделать калекой, изувечить кого-л.) тугаш, тодылаш, тодыл(ын) шуаш (налаш, пышташ), эмгаташ, эмгандараш, сусырташ, сусыртылаш, сусыртыл(ын) (эмгатен) пытараш
    покалечить руку кидым эмгаташ
2. (привести в негодность что-л., испортить, повредить) пудырташ, пытараш, локтылаш, локтыл(ын) пуаш (кодаш, пытараш), эмгаташ, сусырташ, сусыртылаш, сусыртыл(ын) пытараш
    покалечить машину машинам пудырташ (локтылаш, эмгаташ)
3. перен. (испортить нравственно, в духовном отношении) сусырташ, эмгаташ, эмгандараш, сусыртыл(ын) (эмгатен) пытараш, начаремдаш, удаҥдаш
    Сколько семей война покалечила! Мыняр ешым сар сусыртен!
    покалечить душу чоным эмгаташ