пови́снуть сов. 1. в разн.знач. кечаш, кечалташ пуговица повисла на одной нитке полдыш ик шӱртыштӧ кечалтын ветви повисли от тяжёлых плодов емыж-саска нелыт дене укш-влак кечалтыныт над городом повисли провода ола ӱмбалне кӱртньывоштыр-влак кечалтыныт над головой повисли облака вуй ӱмбалне пыл кеча больной потерял сознание и повис на руках врача черле ушым йомдарен да эмлызын кидыштыже кечалтын 2. (крепко ухватиться, едва держась; тяжело опуститься на руки кого-л. (от радости, благодарности и т.п.) кержалташ увидел отца и сразу повис на нём ачажым ужын – вигак (шӱйышкыжӧ) кержалтын ◊ дело повисло в воздухе паша южеш (южышто) кечалтын (паша ок ышталт)
О сайте
Инструкция