повалить
повали́ть
І
сов. кого-что (заставить упасть, опрокинуть, свалить) йӧрыкташ, йӧрыктен шуаш (кудалташ, пышташ), сӱмыраш, сӱмырен шуаш (кудалташ, пышташ), сӱмыралаш, лупшал шуаш (пышташ, кудалташ), лупшалтарен шуаш (пышташ), поҥгалтараш, поҥгалтарен шуаш, темдал пышташ, шуҥгалтараш, шуҥгалтарен пышташ
ветер повалил дерево мардеж пушеҥгым йӧрыктен (сӱмырен)
собака повалила мужчину пӧръеҥым пий сӱмырен пыштыш
ІІ
сов. разг.
1. (идти, двигаться в большом количестве) чумыргаш (погынаш) тӱҥалаш, вузалаш
народ повалил на улицу калык уремыш чумыргаш тӱҥале
2. (вырываясь, выходя откуда-л., перемещаться сплошной массой (о дыме, паре и т.п.) лумаш тӱҥалаш (о снеге), лекташ тӱҥалаш (о дыме), тӱргаш (тӱрген лекташ) тӱҥалаш, (о дыме, паре, пыли, метели)
снег повалил хлопьями шолдыра лум лумаш тӱҥале
из двери повалил дым омса гыч шикш тӱргаш тӱҥале
О сайте
Инструкция