побудка
побу́дка
ж.
1. разг. см. побуди́ть; кынелтымаш (кынелтыме), помыжалтарымаш (помыжалтарыме)
    ждать побудки кынелтымым (помыжалтарымым) вучаш
2. воен. (сигнал к подъёму ото сна в армии) помыжалта­рыше йыҥгыр
    играть побудку помыжалтарыше йыҥгырым пуаш