побить
поби́ть
сов.
1. кого (избить) кыраш, кырен опташ (кодаш), лочкен (поҥгыл, козыртыл, ропкен) налаш, лочкен кышкаш, лупшаш, лупшен пуаш (кодаш, налаш, опташ, пытараш), лупшал налаш, нӱжаш, нӱжын кодаш (налаш, опташ, шындаш, пытараш), почкен опташ (кодаш), тӧпкен пуаш (опташ, кодаш, налаш, колташ), шелышт(ын) пуаш (налаш), почкалтараш, почкалтарен налаш, поньыжаш, поньыж налаш (пуаш), шияш
2. кого-что (нанести поражение, победить врага, разбить) рожгаш, почкаш, рожген (кодаш, кышкаш, опташ, пытараш), кырен шалаташ, почкен опташ
    побить воинский отряд салтак отрядым почкен опташ
    побить всю эскадру пӱтынь эскадрым кырен шалаташ
3. кого-что (победить в соревновании, состязании, игре) сеҥаш
    побить чемпиона мира по шахматам шахмат дене тӱнямбал чемпионым сеҥаш
    он всех побил на короткой дистанции кӱчык дистанцийыште тудо чылаштым сеҥыш
4. (ударить несколько раз, постучать чем-л. обо что-л.) пералташ
    побить в ладоши копам (совым) пералташ
5. (разбить) пудыртылаш, пудыртыл(ын) пытараш, рожген опташ
    побить посуду атышӧрым пудыртыл пытараш
    побить оконные стёкла окна яндам рожген опташ
6. что (о стихийном бедствии) кыраш, кырен каяш (пытараш), темдалаш, темдал шындаш
    градом побило урожай шурным шолем кырен каен
    дождь побил рожь йӱр уржам темдалын