валить
вали́ть
І
несов.
1. кого-что (заставлять падать) йӧрыкташ, йӧрыктылаш
    ураган валил деревья тӱтан мардеж пушеҥгым йӧрыктылын
2. кого-что разг. (бросать в беспорядке) оралаш, кышкаш
    валить книги в ящик книга-влакым яшлыкыш кышкаш
3. на кого разг. (перекладывать ответственность, вину на кого-л.) (еҥ ӱмбак) кусараш, шӱкалаш
     валить всё в одну кучу чыла луген пытараш
ІІ
несов.
1. разг. (идти толпой) тӱшкан каяш
    народ валил на площадь калык площадьыш тӱшкан каен
2. (лететь, падать массой, потоком) пӱтырнен кӱзаш (о дыме); пӱтырнен волаш (о снеге)