шыш
[ši̮š] I 1. вв. вс. вым. иж. лл. (Пор.) нв. печ. скр. сс. уд. беглец; бродяга, шатун; беглый вор уд. (Лат.) шыш моз пырис зашёл как вор 2. вым. уд. дезертир II сс. (Плз.) хрип кулан шыш последний, предсмертный хрип III лл. (Лет.) шиш прост., кукиш разг. шыш ме тэд сета ни шиша я тебе не дам