нора
ж.
1) гу, горс, пырмӧс, диал. чуш, диал. кайт
   кротова нора вурдысь гу
   лисья нора руч пырмӧс
   нора бобра мой гу; норка рака сюн горс
2) перен. гу кодь пемыд оланін
   живёт в какой-то норе олӧ гу кодь оланінын
   ◊ уйти в свою нору ӧтдортчыны йӧзысь