угодно
уго́дно
1. в знач. сказ. безл. кому-чему кӱлеш
Что вам угодно? Тыланда мо кӱлеш?
2. част. кӱлеш, кеч-могай
какой угодно могай кӱлеш (кеч-могай)
кто угодно кӧ кӱлеш (кеч-кӧ)
когда угодно кунам кӱлеш (кеч-кунам)
как угодно кузе кӱлеш (кеч-кузе)
куда угодно кушко кӱлеш (кеч-кушко)
откуда угодно кушеч(ын) кӱлеш (кеч-кушеч(ын)
сколько угодно мыняр(е) кӱлеш (кеч-мыняр(е)
◊ сколько душе угодно чонетлан мыняр(е) келша (кузе чонетлан келша)