уверенный
уве́ренный
прил.
1. (твёрдый, решительный) пеҥгыде, ӱшанле
уверенный шаг пеҥгыде ошкыл
2. кр.ф. в знач. сказ. (убеждённый в чём-л.) ӱшаныше
он был уверен в себе тудо шкаланже ӱшаныше лийын (ӱшанен)
◊ будь(те) уверен(ы) ӱшане, пален лий (ӱшаныза, пален лийза)