мардеж
ветер.
    А мардежше угыч-угыч янлык гане толын пиже. Я. Ялкайн. А ветер снова и снова пристаёт как зверь.
    Йымалне — лум, а ваштарешет — мӱрва гай йогын-мардеж. Ю. Галютин. Внизу — снег, а навстречу — подобный сыту порыв ветра.
    Окна йымалнет шыпак ӧршӧ, вичкыж мардеж шыма чонем гай коштеден. А. Иванова. Под окнами твоими тихо бродил растерянный ветер, как моя нежная душа.
    Эй, мардеж! Тул имне гай тарване! А. Александров. Эй, ветер, поднимайся, как огненный конь.
    Кечыжат таче куанен юарлышыла шыргыжеш, мардеж шыҥшальыла ала-куш йымен. П. Апакаев. И солнце сегодня сияет, словно радуется, ветер где-то притаился, точно ящерица.
    Орышо гай мардеж ала-кушко йомо. А. Филиппов. Словно взбесившийся ветер куда-то пропал.
    Сӱаныш толшо гае урем йыр пӧрдеш, шӱртньылеш йол йымалне мардеж. В. Колумб. Как будто пришедший на свадьбу, кружит по улице ветер, путается под ногами.
    Мардежше ончыч коштшо гае. В. Колумб. Ветер точно сваха.
    Тушман шӱлыш гае мардежым шеҥгечын туп-ваче шижеш. А. Иванова. За спиной чувствуется ветер, как дыхание врага.
    (Мардеж пуалеш) Пуйто Йӱштӧ Кугыза аза малтыме семын пӱтынь чодыралан мура. А. Юзыкайн. (Дует ветер) Будто Дед Мороз, поёт всему лесу колыбельную.
    Йӱштӧ мардеж — пуйто нюслышо шӱвыр. В. Колумб. Холодный ветер — словно стенящая волынка.
    А тӱжвалне мардеж йӧршынат ок лыплане, чылтак ажгынышыла толаша. А. Юзыкайн. А снаружи ветер всё не стихает, точно бешеный, буйствует.
    Сырыктыме пийла тӱнӧ пич мардеж ырла. Г. Сабанцев. Как собака, которую дразнят, рычит душный ветер.
    Мардежым кучен сеҥаш лиеш мо? Мардеж — шонымаш дене икте. А. Поткэ. Разве ветер можно поймать. Ветер что мысли.
    Йӱржат тулла почка эсогыл, мардеж пӱчкеш ялт кӱзыла. В. Регеж-Горохов. И даже дождь бьёт, словно огонь. Ветер режет, точно ножом.
    (Мардеж) Тарватыш лум сӱаным, пӧрдын, модын, тунамак возо, йол воктек йымен, ялт лӱдшӧ пийла эркын йыҥысен. А. Иванова. (Ветер) Поднял снежную свадьбу, кружась, играя, и тут же улёгся возле ног, скуля, точно испугавшийся пёс.
    (Мардеж) Окна йымалне пийла йыҥысен кычкыра. Н. Лекайн. (Ветер) Под окном завывает, скулит, как собака.
    Ер колла пӧрдеш мардежше, шудо валне шӱдырныл. Г. Матюковский. Крутится ветер, как рыба озёрная, вея поверх травы.
    Ир янлыкла шыдешка мардеж. С. Чавайн. Ветер злится, как дикий зверь.
    Мардеж кожгатыме лышташла йӱкланаш пиже. А. Юзыкайн. Ветер стал свистеть подобно расшевелившейся листве.
    Мардеж орышыла пӱтыркала, окнашке лумым кольмо дене кышка. О. Тыныш. Ветер кружит, как бешеный, лопатой кидает снег в окно.
    Мардеж тугак сусыргышо янлыкла йыҥысалтен колта, шӱшка. В. Любимов. Ветер всё так же визжит как раненый зверь, свистит.
    Мардеж ӱдыръеҥын шӱргыжым наждак кагазла йыга. И. Стрельников. Ветер, как наждачная бумага, трёт лицо девушки.
    Мардеж ушдымыла толаша, изин-кугун шӱшка, пирыла урмыжеш, таргылтышла кычкыралеш. С. Чавайн. Ветер неистовствует, как безумный, свистит сильно, волком воет, кричит, как леший.
    Мардеж тугак шӱшка, землянка воктене пирыла урмыжеш. Н. Лекайн. Ветер так же свистит, возле землянки воет волком.
    Тӱжем име дене шуркалымыла, лум йӧршан пӱсӧ мардеж шӱргым ниялтыш. М. Илибаева. Будто пронзая тысячами игл, гладит по лицу ветер, смешанный со снегом.
    Шужышо пире урмыжмыла, коклан аза магырымыла шоктен, уремыште толкын мардеж мӱгыра. «У вий». Похожий на вой голодного волка, иногда как плач ребёнка, на улице воет порывистый ветер.
    Шӱргым йӱштӧ кӱртньӧ дене ниялтымыла чучыктен, йӱдйымал мардеж пуалеш. Д. Орай. Дует северный ветер, словно гладит лицо холодным железом.
    Мардеж, талышнен, толкынла пуалеш. С. Чавайн. Ветер, усилившись, дует волной.
    Мардежше маймылла тӧрштылеш. В. Регеж-Горохов. Ветер прыгает как обезьяна.
    Тыйын серыш олмеш мыланем той лышташым почтальонла мардеж мутланен пӧлекла. В. Осипов-Ярча. Вместо твоего письма ветер, точно почтальон, дарит мне в разговорах лист.