кӱ
камень.
    А кӱжӧ тугай чапле — чылт кече гай. Кече гаят огыл, шонанпыл гай. Н. Лекайн. А камень-то такой замечательный — прямо как солнце… Даже не как солнце, как радуга.
    Вынемла пундаште пӧрдын волышо коҥга ора гай кӱ-влак регенчаҥ кият. Я. Элексейн. На дне глубоких ям, как развалившаяся печь, валяются камни, обросшие мхом.
    Ӱмытдымӧ шакше кува чылт орен, киндым огыл, тул гай кӱм пуэн. «У илыш». Отчаявшаяся дрянная старуха совсем взбесилась, вместо хлеба дала горячий (как огонь) камень.