пӧрысь
[pe̮ri̮ś] 1. вс. вым. иж. лл. нв. печ. скр. сс. старый || старость вым. (Кони) пӧрысь йӧй выживший из ума от старости скр. пӧрысь сайӧ мунны выйти замуж за старика вым. (Кони) пӧрыссьыс дзӧрӧ трясётся от старости лл. (Об.) пӧрысьыд босьтӧма старость одолела лл. (Пр.) пӧрысьыд кыйӧ и кыйӧ старость подкрадывается скр. пӧрысь да челядь ӧткодьӧсь что стар, что мал — одинаковы вым. (Кони) пӧрысь йӧйсьыс нин сідзи карӧма он поступил так потому, что уже из ума выжил скр. пӧрысь пон ройӧ оз увт старый конь борозды не испортит (букв. старая собака на лишайник не залает) сс. (Пж.) пӧрысьыд зэв ёна кынман в старости очень мёрзнешь 2. иж. лл. (Зан.) уд. (Важ.) старший иж. мисюнум пӧрысь старше нас лл. (Зан.) миян инӧ пӧрысьджык дитяыс, миян пукалӧ нин значит, наш ребёнок старше, наш уже сидит уд. (Важ.) сія тісьыныд пӧрысь он старше вас печ. (Пч.); бран. ◊ пӧрысь жук старый хрыч скр. (Зел.); бран. ◊ пӧрысь жум старая рухлядь лл. (Об.) нв. скр. ◊ пӧрысь ныв старая дева лл. пӧрысь ныл старая дева нв. ◊ пӧрысе-немӧ в старости, на старости лет скр. (Шк.) пӧрысе-нэмӧ в старости, на старости лет вс. (Гр.) печ. (Дут.) скр. (Выльг. Скр. Тент.) пӧрысьӧ-нэмӧ в старости, на старости лет