зарубить
сов.
1) кого керавны; керыштны
   зарубить топором черӧн керавны
   зарубить насмерть кувтӧдз керыштны
2) что тшупыштны, лӧсыштны; лӧсас (тшупӧд) вӧчны
   зарубить на сосне пожӧм вылын вӧчны тшупӧд
3) горн. вӧчны тшупас (потас) (из шом перйигӧн)
   ◊ зарубить (себе) на носу (на лбу); зарубить в памяти нырӧ тшупны; пель сайӧ сюркнявны