гындей
[gi̮nďej] 1. вв. печ. скр. (О. С.) сс. уд.; см. гындысьысь печ. (Дут.) гындей вӧллі важӧн раньше был валяльщик 2. сс. (Ыб); перен. вялый, ленивый; еле живой 3. нв. (Час.) бранное слово 4. скр. (Шк.) бестолковый, неумеха разг.