гулькйыны
[guľkji̮ni̮] 1. вс. (Гр.) лл. (Зан.) скр. сс. глотать с шумом, бульканьем гулькйыны-юны с бульканьем пить 2. лл. (Чтв.) жадно глотать 3. уд. радостно смеяться семдытэдзыс гулькйис-сераліс он до упаду хохотал