габыр
[gabi̮r]
лл. (Зан.) скр. сс. (Кур.) кулак; хватка
лл. чорыд габырыс сылӧн у него кулак крепкий
лл. (Зан.) габырас кутӧ деньгасӧ деньги в кулаке держит
уд. ◊ габырӧн каны вешаться на шею кому-л.; виснуть на шее у кого-л.
Пучк. ◊ габырӧн нывъес и каӧны девушки так и виснут на шее (парней)